De oude boom
'Oud wòrden is wat we allemaal wel willen, maar oud zíjn niet.'Dit gezegde heb ik regelmatig voorbij horen komen, maar eerlijk gezegd gleed zo'n gezegde altijd van me af. Ik dacht wel zoiets als, 'leuk gevonden'. Maar eigenlijk dacht ik wat heb ik ermee te maken? Ik maakte me er niet druk over.
Tot laatst in de tram… Wat me toen overkwam! Een min of meer jonge man (trouwens wat is min of meer jong?) bood me zijn plaats aan. O God, ik zie er blijkbaar zó oud uit, dat je een plaats krijgt aangeboden. Ik zie het al voor me: Over een tijdje moet ik de tram in geholpen worden, misschien wel ingeduwd, met mijn rollator er achter aan. Nou dan maar niet met de tram. Ik neem wel een 65 + taxi. Ik dacht trouwens dat ik me nog in de levensfase bevond om zelf oude mensen mijn plaats aan te bieden…
Wat ik ook zo erg vind van oud zijn in het algemeen, maar hopelijk niet bij mij: oude mensen zeuren zo vaak. Ik wil de ouderdom juist omhelzen. Maar hoe doe je dat, de ouderdom omhelzen/ Voorwaarde is in ieder geval dat je geen zeur wordt. Zoals in dat liedje van Annie M.G. Schmidt, dat Connie Stuart ooit zong: '… Als je moe bent, als je oud bent… maar zeur niet, zeur niet!'
Je hebt mensen die een boom omhelzen, zoiets bedoel ik. Ik wil mijn ouderdom als een boom zien en die omhelzen. Zo'n groot niet te bewegen object. Ik vind het knap als mensen zo van een boom houden, dat ze 'm willen omhelzen. Die geeft toch niets terug? Zo zie ik het ook met ouderdom. Wat geeft ouderdom terug? Ja, oké dat je AOW krijgt, maar verder?Soms zie ik in ogen van anderen dat ik er ouder uitzie, dan ik zelf vermoed. Dát is bepaald geen AOW! Ik wil eigenlijk dat mensen naar me kijken alsof ik een mooie boom ben, die niets zegt of adviseert, maar wel een, waar je onder kan schuilen, zowel voor de regen als voor de zon. Waar je bij kan picknicken en waar het gezellig is. Geen zeur wil ik zijn.Ik hoop dat mijn kinderen en kleinkinderen later op mijn crematie zullen zeggen: 'Het was een mooie oude boom en gelukkig zeurde ze niet.'
Nu even serieus. Waar ik echt bang voor ben en wat ik ook steeds vaker merk is … eh eh vergeten!! Nee, dat is op de valreep toch nog een grap. Ik merk echter wel dat ik steeds vergeetachtiger word. Mensen vertellen soms dingen die ik zou moeten weten, maar echt niet meer weet.Ik zie het al voor me: straks sta ik bij een of andere instantie en vraagt zo'n mevrouw hoe oud ik ben en ik kan dan alleen nog maar antwoorden: 'ik ben van 48'. Mijn leeftijd die weet ik niet meer; geen idee.
Beste lezer, hebt u het gemerkt, ik heb langzamerhand van oud wórden naar oud zíjn geschreven. Ik ben er al intens mee bezig.Maar nu ga ik eerst lekker met de tram en ik ga allemaal jongere mensen dan ik een plaats aanbieden. Heerlijk! Maar ik bel eerst even de 65+ taxi om me naar de halte te laten brengen!